آسیب شناسی روانی
هنجارها و پیروی از آداب و سنن اجتماعی کاوش کرده اند و گروهی دیگر به هر دو جنبه دقت نموده اند. از جمله جاری پزشکی و جاری شناسی بالینی در آسیب شناسی روانی بر اصل بشر بهنجار تأکید داشته اند و بهنجاری یا تندرست جاری را متساوی »فقدان علایم بیماری« می پنداشته اند، ولی وضعیت جاری جاری شناسی دنیا حاکی از دقت شایان جاری شناسان به مضمون سالم روانی در قالبی ورای بهنجاری و فقدان علایم بیماری میباشد (سلحشور، 1385).
از طرفی نتایج تحقیقات نشان می دهد که هرچه شخص از سالم جاری بالاتری برخوردار باشد، میزان شادکامی وی افزایش خواهد یافت (تمنایی فر، سلامی محمدآبادی و دشتبان زاده، 1390). شادکامی اسم اصطلاح علمی میباشد که برای ارزیابی اشخاص از زندگی شان به کار برده می گردد (روجاس، 2007). شادکامی را تحت عنوان تیم ای از عاطفه ها و ارزیابی شناختی از زندگی تعریف کرده اند و آن را رتبه ای از کیفیت زندگی اشخاص می دانند که به صورت کلی مثبت ارزیابی می گردد. به حیث آلبرکستن (2005)، سه جزء اصلی شادکامی عبارت اند از: هیجان مثبت، رضایت از زندگی و نبود هیجانات منفی مثلا افسردگی و اضطراب. بنابراین شادکامی مفهومی میباشد که چندین جزء اساسی داراست. در آغاز آنکه جزئی عاطفی و هیجانی داراست که سبب ساز می خواهد شد شخص شادکام همواره ازنظر خلقی خنده رو و ذوق زده باشد. دوم آنکه جزئیاجتماعی داراست که توسعه و گسترش رابطه ها اجتماعی را به دنبالدارد و سوم آنکه جزئی شناختی داراست که موجب می شود شخص شادکام نوعی تفکر و نوعی پردازش داده ها ویژه خویش را داشته باشد و وقایع روزانه را طوری تعبیر و تفسیر کند که خوش بینی وی را به‌دنبال داشته باشد (امیدیان، 1388). جوکار و سپهری (1387) معتقدند که